مطالعات قرآنی
محمد علی همتی؛ عبدالرسول هادیان شیرازی؛ مهدی عبداللهی پور؛ وفادار کشاورزی
چکیده
مفسران و در پیِ ایشان، مترجمان، در معنای دو مفهوم «أَلاَّ تُکَلِّمَ» و «سَوِیًّا» از آیه‌ی 41 سوره‌ی آل‌عمران و آیه 10 سوره مریم - که در مورد بشارت حضرت زکریا به حضرت یحیی و واکنش ایشان به این بشارت است - اختلاف دیدگاه دارند. سیر تاریخی تفسیر دو آیه‌ی مورد بحث، نشان می‌دهد که مفسران عبارت «أَلاَّ تُکَلِّمَ» را دو گونه ...
بیشتر
مفسران و در پیِ ایشان، مترجمان، در معنای دو مفهوم «أَلاَّ تُکَلِّمَ» و «سَوِیًّا» از آیه‌ی 41 سوره‌ی آل‌عمران و آیه 10 سوره مریم - که در مورد بشارت حضرت زکریا به حضرت یحیی و واکنش ایشان به این بشارت است - اختلاف دیدگاه دارند. سیر تاریخی تفسیر دو آیه‌ی مورد بحث، نشان می‌دهد که مفسران عبارت «أَلاَّ تُکَلِّمَ» را دو گونه تفسیر کردهاند؛ یکی عدم قدرت زکریا در سخن گفتن و دیگری اختیاری بودنِ سخن نگفتن زکریا؛ و در مواردی یک مفسر از دو آیه، دو تفسیر مختلف ارائه دادهاست. در مورد واژهی «سَوِیًّا» نیز گاهی آن را حال برای فاعل «أَلاَّ تُکَلِّمَ» و گاهی نیز صفت برای «لَیالٍ» عنوان نمودهاند. روایات متعدی نیز در این زمینه وارد شده که از نظر سند مشکل دارند. اختلاف نظر مفسران بر ترجمه‌های فارسی و لاتین این عبارات تاثیر گذاشته و سبب پیدایش ترجمههایی مختلف گردیدهاست. از طرف دیگر این موضوع در عهد جدید نیز آمدهاست که میتواند مؤید برخی دیدگاهها باشد. این پژوهش با روش کتابخانهای و رویکرد تاریخی تطبیقی برای رسیدن به معنای صواب از عبارات مذکور صورت پذیرفتهاست. نتایج حکایت از عدم توانایی حضرت زکریا در سخن گفتن دارد.
